Μέρος του Βιβλίου που δεν Εκδόθηκε Ποτέ!

Καθόλη την διάρκεια συγγραφής του βιβλίου, είχα σαν στόχο να γεμίσω τις σελίδες του με ακόμη περισσότερες πληροφορίες από αυτές που δημοσιεύτηκαν. Λίγο πριν την ολοκλήρωση του όμως, συνειδητοποίησα πως ορισμένα πρακτικά προβλήματα με εμπόδιζαν από το να εκπληρώσω τα αρχικά μου σχέδια! Έτσι, οι σημειώσεις που έμειναν απέξω θα αποτελέσουν –ελπίζω σύντομα– μια συνέχεια της έρευνας μου, ενώ άλλα «λιγότερο» σημαντικά κομμάτια θα τα μοιρασθώ μαζί σας, σε τούτη την ιστοσελίδα. Ένα από αυτά τα… «δευτερεύον» θέματα ήταν και η ύπαρξη ενός δεύτερου παραρτήματος που θα αποτελούσε απάντηση στην Νεφιλιμολογία του Δ. Λιακόπουλου! Έκρινα όμως, πως με την προσθήκη αυτή, θα τάραζα την ισορροπία του βιβλίου, με αποτέλεσμα να το αφαιρέσω τελικά από τα περιεχόμενα του.
Στην συνέχεια ακολουθεί το κείμενο –στην μορφή των σημειώσεων μου– που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ μαζί με την έρευνα μου!

Παράρτημα ΙΙ
Νεφιλίμ Vs Ελ Πόλεμος για την Υποταγή της Συνείδησης
ή ένας Σύγχρονος Αστικός Θρύλος;

Σήμερα ίσως να μην γινόταν τόσος λόγος για τα Νεφιλίμ αν δεν υπήρχαν οι εκπομπές και τα σχετικά βιβλία του φυσικού Δημοσθένη Λιακόπουλου. Αντίθετα όμως από τους ξένους υποστηρικτές της θεωρίας των Αρχαίων Αστροναυτών, ο γνωστός εκδότης από τη Θεσσαλονίκη εμπλουτίζει το όλο θέμα με διαφορετικά, και σε αρκετά σημεία, μάλλον πρωτότυπα στοιχεία!
Εν ολίγοις, αναφέρει την ύπαρξη δυο αντίθετων στρατοπέδων, τους Ελ και τους Νεφιλίμ. Οι πρώτοι σχετίζονται άμεσα με το γένος των Ελλήνων (Έλ-λληνες), υπερασπίζονται την ελευθερία, και τη δημοκρατία, ενώ οι Νεφιλίμ λειτουργούν περισσότερο υπέρ του συμφέροντος των Εβραίων, δρουν στα παρασκήνια της ιστορίας και εργάζονται για μια παγκοσμιοποιημένη και υπόδουλη κοινωνία.
Από την αρχαιότητα ακόμη οι δυο αυτές παρατάξεις αντιμάχονται διαρκώς και σήμερα γνωρίζουμε τις πράξεις τους μέσα από τη «μυθολογία». Υπάρχει δηλαδή ιστορική αλήθεια στις διηγήσεις για τον Ηρακλή και τον Δία που ήταν με το μέρος των Ελ. Αντίστοιχα, οι Νεφιλίμ βοήθησαν τους Εβραίους με την ανεπτυγμένη τους τεχνολογία να γκρεμίσουν τα τείχη των Φιλισταίων και να διώξουν τους Έλληνες από τη γη της Παλαιστίνης.
Αξιοσημείωτος είναι επίσης ο ισχυρισμός πως κατά την εκστρατεία του στην Ασία, ο Μέγας Αλέξανδρος παγίδευσε τους Νεφιλίμ μέσα στην κοίλη γη (στην περιοχή Xinjiang της Κίνας και πιο συγκεκριμένα στην έρημο Taklamakan), σφραγίζοντας τις πύλες που βρίσκονταν κάτω από τη μεγάλη λευκή πυραμίδα!
Υπάρχει άραγε κάποια αλήθεια σ’ όλα αυτά; Πιστεύω πως πρόκειται απλά για μια ακόμη θεωρία συνωμοσίας βιβλικού χαρακτήρα, ένα ιδιόμορφο αμάλγαμα ιστορικών και μυθολογικών γεγονότων, έτσι όπως τα ερμηνεύει ο συγγραφέας τους! Προσωπικά θεωρώ υπερβολικό σχεδόν το σύνολο της θεωρίας, οφείλω όμως να αποσαφηνίσω τουλάχιστον τρία σημεία:
1) Γίνεται λόγος για 72 Ραβίνους ή Δαίμονες ή Νεφιλίμ, οι οποίοι μάλιστα έχουν και προσωπικά εμβλήματα τα οποία πρέπει να αποφεύγουμε. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τα 72 πνεύματα της Goetia, ενός Σολομωνικού γριμορίου του 16ου αιώνα. Οι σφραγίδες είναι από το ίδιο βιβλίο, και πουθενά στη γνωστή βιβλιογραφία του αποκρυφισμού δεν υπάρχει συσχετισμός των πνευμάτων αυτών με τα Νεφιλίμ! Σύμφωνα με το θρύλο, τα πνεύματα αυτά βοήθησαν τον βασιλιά Σολομώντα στην οικοδόμηση του πρώτου Ναού. Ο Hiwi al Balkhi (9ος αιώνας) αναφέρει πως οι Νεφιλίμ έχτισαν τον Πύργο της Βαβέλ, σίγουρα όμως αυτό δεν τους σχετίζει με τους 72 του Σολομώντα!
2) Το Βιβλίο του Ενώχ αναφέρει πως οι Νεφιλίμ άρχισαν να αμαρτάνουν με τα πτηνά, τα κτήνη, τα ερπετά και τα φίδια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως γεννήθηκαν ζωομορφικά υβρίδια τα οποία αργότερα αναπαράστησαν οι Αιγύπτιοι σαν θεούς! Οι θεοί των Αιγυπτίων, όπως και οι αρχαίοι ελληνικοί, συμβολίζονταν πάντα με κάποιο ζώο. Όπως με τον αετό συμβόλιζαν τον Δία ή με το ελάφι την Άρτεμη, έτσι η γάτα παρίστανε την Μπαστέτ, η ίβις τον Θωθ, το τσακάλι τον Ανούβι κ.ο.κ. Αν υπήρχαν τέτοια υβρίδια, σίγουρα θα πρέπει να έχουν αφήσει κάπου το σκελετό τους. Ποτέ όμως δεν βρέθηκε τίποτα…
3) Τέλος, η Λευκή Πυραμίδα δεν βρίσκεται στην έρημο Τάκλαμακάν αλλά πολλά χιλιόμετρα μακριά στην περιφέρεια Shaanxi, 40 μίλια νοτιοδυτικά της αρχαίας πρωτεύουσας Xian, στην ορεινή περιοχή Qin Ling Shan! Η χρονολόγηση που δίνει ο καθηγητής Wang Shiping για τις κινεζικές πυραμίδες είναι 4.500 χρόνια (ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε το 323 π.Χ.). Η προφητεία του Αγίου Ανδρέα αναφέρει πως ο Μέγας Αλέξανδρος σφράγισε 72 βασιλείς και τα μιαρά τους έθνη στην Ινδαλία, δηλαδή στην Ινδία, που βρίσκεται απίστευτα μακριά, τόσο από την Τάκλαμακάν όσο και από την περιφέρεια Shaanxi! Σε διαφορετικό κείμενο τώρα, αυτό του Ψευδοκαλλισθένη (3ος αιώνας), ο Μακεδόνας στρατηλάτης σφραγίζει 22 βασιλείς στις Πύλες της Κασπίας, δηλαδή στον Καύκασο, ενώ ο Σερ Τζον Μάντεβιλ (14ος αιώνας), στα περίφημα Ταξίδια του, αναφέρει πως το ίδιο ακριβώς περιστατικό έλαβε χώρα στην Καντίλχι, που είναι ίσως η σημερινή Κορέα!
Μονάχα στο Κοράνι (κεφ. XVIII, 83-98) γίνεται μια «περίεργη» αναφορά στο σφράγισμα των Γωγ και Μαγώγ από τον Μέγα Αλέξανδρο (Ζουλ-Καρνέϊν), στον τόπο όπου ανατέλλει ο ήλιος. Ορισμένες παραδόσεις περιγράφουν μ’ αυτά τα ονόματα δυο γιγάντια πλάσματα. Εντάξει… θα μπορούσαν να είναι απόγονοι των Νεφιλίμ. Αλλά και πάλι, το Κοράνι περιγράφει ένα φράγμα από χαλκό και σίδερο, όχι πυραμίδες!