Απόσπασμα από τον Δεύτερο Τόμο της Έρευνας μου στα Μυστήρια του Νεκρονομικόν  


Καθώς το deadline για την παράδοση του νέου βιβλίου μου πλησιάζει τρομαχτικά, ο φόρτος εργασίας με περιορίζει σημαντικά, γι' αυτό και το παρών site δεν ανανεώνεται τόσο τακτικά όσο θα ήθελα. Παρόλ' αυτά, σας προσφέρω ένα μικρό δείγμα από την νέα μου εργασία.
Πρόκειται για ένα μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίο μου, τον δεύτερο τόμο-έρευνα πάνω στα μυστήρια του Νεκρονομικόν που αναμένετε να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Αρχέτυπο τον Μάιο του 2011.

Μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του δικού μου Νεκρονομικόν έμαθα πως δεκάδες άνθρωποι σ’ όλη την Ελλάδα άρχισαν να πειραματίζονται με την μεταφυσική του διάσταση. Κάποιοι δημιούργησαν (αρκετά αξιόλογες) ιστοσελίδες παρόμοια με την δική μου, άλλοι ξεκίνησαν να σχεδιάζουν τα προσωπικά τους γριμόρια εμπνευσμένα από την Μυθολογία Κθούλου, μια ομάδα ατόμων από την Αθήνα όμως, κέρδισε περισσότερο την προσοχή μου.
Πρόκειται για ένα νεοϊδρυθέν εσωτερικό τάγμα που παντρεύοντας στοιχεία από την Ενωχιανή μαγεία του Dr. John Dee και τα αιγυπτιακά τυπικά του Ερμητικού Ελευθεροτεκτονισμού, εργάζεται πάνω στην ανάπτυξη των άγνωστων δυνάμεων του ανθρώπου. Σ’ ένα λοιπόν από τα πειράματα τους, έμαθα πως μπόλιασαν στοιχεία από το Νεκρονομικόν, και πιο συγκεκριμένα, καλέσανε τον Μέγα Κθούλου δια μέσου μιας κρυστάλλινης σφαίρας από οψιδιανό. Το αποτέλεσμα της τελετής ήταν εντυπωσιακό.
Όπως οι ίδιοι μου εκμυστηρεύτηκαν, στην σφαίρα παρουσιάστηκαν παράξενες φιγούρες ενώ μια ακόμη πιο περίεργη ομίχλη κάλυψε το δωμάτιο. Αργότερα, ορισμένα μέλη στοίχειωσαν από εφιάλτες που τους εμπόδισαν να κοιμηθούν για αρκετές νύχτες γεγονός που καλλιέργησε ένα κλίμα φόβου… Τι είχε συμβεί; Για ποιο λόγο το κάλεσμα ανύπαρκτων θεϊκών πλασμάτων προκάλεσε όλα αυτά τα φαινόμενα; Πρόκειται για ένα περίεργο είδος αυθυποβολής ή μήπως τα όντα της Μυθολογίας Κθούλου είναι κάτι περισσότερο από φαντασία;
Στο βιβλίο αυτό, θα εξετάσουμε ακριβώς αυτό το ερώτημα. Θα δούμε μαζί τα μαγικά τάγματα που σε κάθε γωνιά του πλανήτη λατρεύουν και υμνούν σήμερα τους Μεγάλους Παλαιούς. Θα εξετάσουμε διεξοδικά την κοσμολογία των Παλαιών έτσι όπως αναπτύχθηκε στο έργο του Λάβκραφτ, αλλά και όπως ερμηνεύτηκε στην συνέχεια από τις διάφορες μαγικές σχολές. Θα βυθιστούμε στα μυστικά του Κλιφωθικού Δέντρου του Θανάτου, θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τις ορθές αντιστοιχίες ανάμεσα στους Θεούς του Χάους και τις Δαιμονικές δυνάμεις, και τέλος θα βαδίσουμε στο ψυχανοδικό μονοπάτι του Μαύρου Θεού που είναι το ύστατο μυστήριο του Νεκρονομικόν.

This entry was posted on Wednesday 20 October 2010 at Wednesday, October 20, 2010 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the comments feed .

16 comments

σχόλιο από Facebook

Christina Savvani
Πού αρχίζει η διαμόρφωση της πραγματικότητας και ποια τα σύνορα του αντικειμενικού κόσμου; Υπάρχει τελικά τίποτε από τα κοινώς παραδεδεγμένα; Σήμερα δημοσιεύονται ιατρικές μελέτες ότι η σκέψη επιδρά γονιδιακά. Η επιστήμη όμως είναι ακοίμητος φρουρός της πραγματικότητας; Ποιας πραγματικότητας, όμως;

21 October 2010 at 09:23

Όπως δείχνω και με το νέο βιβλίο μου, η χρήση της Μυθολογίας Κθούλου στον πρακτικό αποκρυφισμό απέδειξε για μια ακόμη φορά την σχετικότητα των δογμάτων, και την ευπλαστότητα του «πραγματικού» κόσμου! Ακόμη όμως και πίσω από την ψευδαίσθηση της τάξης του κόσμου, πιο πέρα από το φαινομενικό χάος του κοσμικού συνεχές, υπάρχουν πιστεύω ορισμένα μοτίβα ή κοσμικά αρχέτυπα. Εν μέρη, θεωρώ πως ορισμένες φιγούρες του Mythos εκφράζουν αυτά ακριβώς τα πυρηνικά στοιχεία. Παρόμοια, παλαιότερες παραδόσεις έχουν αναγάγει κάποιους «κρυφούς» θεούς σ' αυτά, τα ίδια αρχέτυπα. Ως εκ τούτου, ξανα-ανακαλύπτουμε την χαμένη (;) γνώση, μέσα από νέα ονόματα και έννοιες, όταν η ουσία παραμένει πάντα η ίδια. Όλες οι εσωτερικές παραδόσεις άλλωστε αναζητούν τον Απολεσθέντα Λόγο... το (κοσμικό) αστείο είναι πως δεν χάθηκε ποτέ. Εμείς λησμονήσαμε τον τρόπο να κοιτάμε σωστά.

21 October 2010 at 09:24

σχόλιο από Facebook

Vasilis Scheidt
Το φαινόμενο της ομαδικής ψευδαίσθησης δεν είναιι κάτι καινούριο. Πολλές φορές συμβαίνει σε συγκεντρώσεις τέτοιου είδους, όταν υπάρχει η κατάλληλη ατμόσφαιρα και όλοι προσδοκούν (αλλά και φοβούνται) κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, να βλέπου...ν διάφορα. Οι ακριβείς συνθήκες που διεξήχθη η συγκέντρωση δεν μου είναι γνωστές για να μπορέσω να κάνω οποιουδήποτε είδους υποθέσεις, ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω ούτε το γεγονός να "εισέβαλλε" πραγματικά κάτι στο χώρο. Η ομίχλη μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους, τα οράματα όμως μπορεί να έχουν 3-4 μονάχα προελεύσεις. Όπως είπα, δεν γνωρίζω τις ακριβείς συνθήκες, οπότε δεν μπορώ να κάνω υποθέσεις.
Κρατάω όμως και τα σχόλια της Χριστίνας για διαμόρφωση της πραγματικότητας.Άραγε είναι βιώσιμη η πιθανότητα κάτι που δεν υπήρχε να υπάρξει;

21 October 2010 at 09:24

Κάτι δεν υπάρχει ως ένα σημείο. Γίνεται υπαρκτό όμως καθώς τα προϋπάρχων το συνθέτουν. Ο Κθούλου για παράδειγμα δεν υπάρχει, είναι όμως μια σύνθεση στοιχείων που υπάρχουν. Ως εκ τούτου, εκφράζει την συνέργεια κάποιων πραγμάτων, και αποτελεί «πύλη» για την έννοια που εκπροσωπεί.

21 October 2010 at 09:25

σχόλιο από Facebook

Vasilis Scheidt
Υπάρχει δηλαδή το κατάλληλο νοητικό υπόβαθρο (mental state) για να στηρίξει τη "φαντασίωση", άρα η πλατφόρμα της διαμόρφωσης πραγματικότητας (σε οποιοδήποτε επίπεδο κι αν συμβαίνει) είναι ενεργή κι έτσι όλα μπορεί να εμφανιστούν.

21 October 2010 at 09:25

Ακριβώς! Το πρόβλημα είναι πως φτάνεις σ' αυτή την κατάσταση συνειδητότητας... επειδή λοιπόν υπάρχουν (ίσως) πολλοί δρόμοι, και ακόμη περισσότερα εμπόδια, κυκλοφορούν τόσα βιβλία εφαρμοσμένου εσωτερισμού! Το μεγαλύτερο εμπόδιο όμως είναι ο ίδιος ο εαυτός, το Υπερ-Εγώ σύστημα που κρίνει και βάζει φρένο στην θέληση. Ο μετριασμός της συμβατότητας, η προσαρμογή και η παθητικότητα, ο φόβος και η δειλία είναι που δεν μας επιτρέπουν να «ανοίξουμε» τα φτερά μας, και όχι οι νόμοι της φύσης! Αν αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αλλάζουμε την πραγματικότητα μας. Ή πιο ορθά, την αντιλαμβανόμαστε (και αλληλεπιδρούμε μαζί της) με πιο καθαρό (έμμεσο) τρόπο.

21 October 2010 at 09:25

σχόλιο από Facebook

Vasilis Scheidt
Βέβαια Γιώργο, μόλις περιιγράψαμε τον μηχανισμό δημιουργίας ομαδικών και μη ψευδαισθήσεων. Όμως το ερώτημα τι είναι ψευδαίσθηση και τι πραγματικότητα δεν έχει σαφή, πειστική απάντηση, οπότε ίσως τελικά ο ίδιος μηχανισμός να παράγει και πραγματικότητες...

21 October 2010 at 09:26

σχόλιο από Facebook

Αριστέα Παπαχρήστου
Τα φτερά της συνειδητότητας απλώνονται κάθε φορά που αφαιρούμε ένα προς ένα τους δεσμούς διαμόρφωσης με αυτό τον κόσμο. Δε νομίζω ότι αρκεί απλά και μόνο να κοντράρεις τη στασιμότητα & τις λοιπές κακές συνήθειες που επιτείνουν το δέσιμο.
Για να πετάξει η συνείδηση, άρει τις άγκυρες από από το γνωστό κόσμο. Άν μας νοιάζει όμως να επιβιώσουμε ή και να θεμελιωθούμε σ' αυτόν, το καλύτερο που μπορούμε να πετύχουμε είναι να είμαστε με το ένα πόδι μέσα και μετ άλλο έξω.
Για να υπάρχει ελεύθερη πτήση χρειάζονται κότσια!

21 October 2010 at 09:27
Γιώργος Αδαμόπουλος  

Φίλε Γιώργο , περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία το 2ο μέρος της έρευνας σου για το Νεκρονομικόν και ομολογώ ότι το τμήμα που παραθέτεις δε βοηθάει στο να μειωθεί αυτή η ανυπομονησία!
Όσον αφορά τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν μετά από επίκληση του Κθούλου.. Φαντάζομαι ότι έχει άμεση σχέση με αυτό που είχες αναφέρει στην ομιλία σου για το Νεκρονομικόν στα Εξάρχεια, ότι δηλαδή εμφανίστηκαν πολλά πλαστά Νεκρονομικόν τα οποία όμως ... δούλευαν κανονικά σε επικλήσεις!
Προσωπικά, θυμάμαι την περίπτωση γνωστού μου που έκανε επίκληση σε μυθολογικό θεό ξένου πολιτισμού και υποστήριζε πως του μιλούσε.
Περιμένω το βιβλίο ανυπόμονα :)

21 October 2010 at 16:23
Πάτροκλος  

Εφόσον τα όρια ανάμεσα στην αντικειμενική και την υποκειμενική πραγματικότητα είναι όπως φαίνεται εν πολλοίς ανύπαρκτα, για ποιό λόγο Κύριε Ιωαννίδη λέτε συνεχώς ότι ο "Μέγας Κθούλου και οι Μεγάλοι Παλαιοί δεν υπάρχουν"? Έχω παρατηρήσει ότι το αναφέρετε πολλές φορές και δείχνει κάποιο δογματισμό από μέρους σας.
Πώς επαναλαμβάνετε με τόση σιγουριά ότι ο Κθούλου δεν υπάρχει? Έχετε εξερευνήσει όλο το σύμπαν και το διαπιστώσατε?

27 October 2010 at 16:45

Είμαι σίγουρος πως το σύμπαν είναι αρκετά μεγάλο ώστε να επιδέχεται τα πάντα. Πιστεύω όμως, πως ο Κθούλου με τον τρόπο που τον παρουσίασε ο Λάβκραφτ δεν υπάρχει. Αν έχεις αποδείξεις για το αντίθετο, με μεγάλη ευχαρίστηση θα ήθελα να τις ακούσω :)

27 October 2010 at 16:49
Πάτροκλος  

Αποδείξεις για την ύπαρξη του δεν έχω αλλά ούτε κι εσείς μπορείτε να έχετε αποδείξεις για την μη υπαρξή του. Ως εκ τούτου όσο ανεδαφικό είναι το να πει κανείς ένα ξερό "Ο Κθούλου υπαρχει", άλλο τόσο είναι και να πει το αντίθετο αφού είναι πρακτικά αδύνατον να ισχυριστεί κανείς κατι τέτοιο. Και η μία και η άλλη άποψη χαρακτηρίζονται από δογματισμό που δεν βασίζεται σε στοιχεία. Μάλιστα όσο περισσότερο εξελίσεται η επιστήμη και αντιλαμβανόμαστε πόσο λίγο ξέρουμε το σύμπαν τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι κάλιστα τα πάντα μπορεί να υπάρχουν.
Εν πάση περιπτώση εγώ δεν υποστήριξα ότι ο Κθούλου υπάρχει, είπα ότι δεν έχει βάση το να λέτε δογματικά ότι "Δεν υπάρχει" αφού πολύ απλά μόνο κάποιος που έχει εξερευνήσει όλο το σύμπαν μπορεί να γνωρίζει αν κάτι γενικώς υπάρχει ή δεν υπάρχει.

28 October 2010 at 00:18

Μου κάνει εντύπωση πάντως που με κατηγορείτε για δογματιστή! Αν τα πράγματα ήταν τόσο άσπρα ή μαύρα δεν θα καθόμουν να γράψω δυο βιβλία για την Μυθολογία Κθούλου! Από την άλλη, αν κάπου στο αχανές σύμπαν υπάρχει ένας Κθούλου (έτσι ακριβώς όπως τον περιέγραψε ο Λάβκραφτ) γιατί να μην υπάρχουν και τα πλάσματα που περιέγραψε ο Λουκιανός στο φανταστικό του ταξίδι, γιατί όχι και τα πλάσματα του Star Trek που γαλούχησαν γενιές και γενιές, όπως και γενικά όλα τα πλάσματα που έχει κατασκευάσει (;) η ανθρώπινη φαντασία.
Ασφαλώς και δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως κάπου στο άπειρο των πιθανοτήτων, δεν μπορεί να υπάρχει κάτι έστω και παρόμοιο, όμως χρειαζόμαστε κάποιες βάσης για να ξεκινήσουμε την σκέψη μας.
Πάρτε για παράδειγμα τους αστρονόμους: ασφαλώς και υπάρχουν εξωπλανήτες με ζωή σαν αυτή που φιλοξενεί ο δικός μας. Όμως η θεωρία διαφέρει από την απόδειξη και ως εκ τούτου, αναζητούν με υπομονή και αυστηρότητα την Δεύτερη Γη.
Θεωρητικά αγαπητέ μου Πάτροκλε, υπάρχουν τα πάντα. Αυτό που με ενδιαφέρει όμως είναι οι αποδείξεις. Κατά συνέπεια, μην εχθρεύεσαι την αμφιβολία, αλλά την ευκολοπιστία, και στους χώρους που κινούμε, έχω ακούσει τα πάνδεινα για τον Κθούλου και τους Παλαιούς. Κατά συνέπεια, προσπαθώ να βάλω κάποια τάξη σε όσα κατά καιρούς έχουν ειπωθεί!

28 October 2010 at 09:38
Πάτροκλος  

Απολύτως κατανοητή η επιφυλακτικότητα σας. Συμφωνώ πως τα πάντα ενδεχομένως να υπάρχουν αλλά μέχρι να έχουμε χειροπιαστά στοιχεία για το αν υπάρχουν ή όχι δεν μπουρούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα ούτε για την μια αλλά ούτε και για την άλλη περίπτωση. Κατ' επέκταση είτε το ένα ισχυριστεί κανείς είτε το άλλο υπάρχει ένας πολύ λογικός και θεμιτός αντίλογος που μπορεί να παρουσιαστεί.
Οι αστρονόμοι μέχρι στιγμής υποτίθεται πως δεν έχουν αποδείξεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, δεν έχουν όμως ούτε και για το αντίθετο. Ως εκ τούτου το να πουν "δεν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες" είναι αδόκιμο αλλά και αντεπιστημονικό αφού δεν έχουν αποδείξεις στις οποίες στηρίζεται ο ισχυρισμός τους!
Τα πάντα μπορεί να υποστηριχτεί πως δύνανται να υπάρχουν μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Από αυτόν τον συλλογισμό προέκυψε η "ένστασή" μου.
Καλά κάνετε και ενδιαφέρεστε για τις αποδείξεις αλλά αποδείξεις δεν υπάρχουν ούτε και για την απόλυτη άποψη που εκφράσατε για την μη ύπαρξη των Παλαιών.
Φιλικά.

28 October 2010 at 14:25
sophie  

a k epishs an mporiete n epikoinwnisete mazi m estw apo e-mail na m t peite sas parakalw

18 November 2010 at 11:04

Σε ποιο πράγμα αναφέρεστε; Μου έχει έρθει ένα comment, αλλά ήταν άδειο!! Αν θέλετε επικοινωνήστε μαζί μου στο arpokratis@yahoo.com

18 November 2010 at 11:08

Post a Comment