Χαόσφαιρα και Chaos Magic
Η Μαύρη Αλχημεία & τα Μυστικά της Μαγείας του 21ου Αιώνα
Η Μαύρη Αλχημεία & τα Μυστικά της Μαγείας του 21ου Αιώνα
Άρθρο που είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό mystery τ. 20. Πρόκειται για μετάφραση ενός άρθρου του Anton Channing, συγγραφέα του Kaos Hieroglyphica (2003), που κυκλοφόρησε αρχικά στο περιοδικό Chaos International τ. 25.
Ένα νέο παράδειγμα χαοτικής μαγείας (chaos magic), το επονομαζόμενο Σύστημα Κυβερνομορφικής Χαόσφαιρας (Cybermorphic Kaosphere System), κερδίζει τα τελευταία χρόνια έδαφος όχι μόνο στο διαδίκτυο, αλλά και στους κόλπους αναγνωστών που εμπλέκονται με την Κοινότητα των Νεκρών Χαοϊστών (Dead Chaosists Society), αλλά και την ομάδα των Χαοτικών Πεφωτισμένων Μυστών (Kaotic & Illuminated Adepts).
Οι επικριτές του Συστήματος υποστήριξαν ότι βασίζεται σε υπερβολικό βαθμό στην απαρχαιωμένη αλχημεία. Ως δημιουργός του συστήματος, κατηγορήθηκα επίσης ότι διαστρέβλωσα τις έννοιες της παραδοσιακής αλχημείας, προκειμένου αυτή να ταιριάζει στο σύστημά μου!
Αντί λοιπόν να απαντήσω απλά στις κριτικές που δέχτηκα, αποφάσισα να παρουσιάσω τη Χαόσφαιρα με τους δικούς της όρους. Είναι εμφανές ωστόσο ότι όλες οι πηγές και τα συστήματα που αθροιστικά σχηματίζουν τη Χαόσφαιρα, έχουν τις ρίζες τους σε αλχημικές ιδέες.
Για παράδειγμα τα Οχτώ Χρώματα του Carroll και το Αλφάβητο της Επιθυμίας, η σύλληψη της κυβερνομορφικής πληροφορίας του Βrewster και οι ιδέες του Duke γύρω από την υπερβατικότητα του δίπολου Είμαι/Πράττω (Being/Doing), βασίζονται σε αλχημικές θεωρίες και σύμβολα. Επομένως, θα επιχειρήσω να εξηγήσω τις αλχημικές ρίζες του συστήματός μου και πώς αυτές οδηγούν στις έννοιες που περικλείει η Χαόσφαιρα.
Το Μαγικό Δέντρο της Κυβερνομορφικής Χαόσφαιρας
Η Χαόσφαιρα είναι ένα στοιχειώδες σύστημα εννοιών, αγνό και άδειο από τις εμπλουτιστικές δυνάμεις των συμβόλων, της μυθολογίας και του πολιτισμού. Έτσι, η Χαόσφαιρα είναι πράγματι μία πολύ ισχυρή σύλληψη για κάθε μάγο που είναι πρόθυμος να εφαρμόσει το συμβολικό σύστημα της προτίμησής του, προκειμένου να του δώσει σάρκα και οστά.
Η βασική δομή του Συστήματος είναι ένα δέντρο (πολύ όμοιο με αυτό της Καμπαλά) που ονομάζεται KaosYgg. Πολύ πιθανόν, οι έννοιες και τα ονόματα που θα σας περιγράψω να σας μπερδέψουν. Όσοι έχετε εμβαθύνει σε σχετικά έργα Χαοτικής μαγείας αλλά και στα Libers του Άλιστερ Κρόουλι, θα βρουν τη γλώσσα που ακολουθεί μάλλον εύκολη. Αν όχι, διαβάστε προσεκτικά και δοκιμάστε να σχεδιάσετε μόνοι σας σε μορφή δέντρου όλες τις διαφορετικές σφαίρες. Διαλογιστείτε έπειτα στις λέξεις κλειδιά για την κρυμμένη σημασία και λειτουργία τους.
Λοιπόν: οι ρίζες του δέντρου της Κυβερνομορφικής Χαόσφαιρας βρίσκονται στο ίδιο το αρχέγονο χάος. Η πρώτη και βασική σφαίρα του δέντρου, η ρίζα του δηλαδή, χαρακτηρίζεται ως KAOS (0) και αντιπροσωπεύει την αχανή θάλασσα του τίποτα ή το τίποτα των άπειρων ενδεχομένων.
Διαχρονικά, το KAOS έχει αποδοθεί ως Χάος, Κενό, Tiamat, Yahwe, ο Δημιουργός Πατέρας, αν και η τελευταία ονομασία έχει διαβρωθεί από το δυϊσμό, καθώς το Χάος είναι όλα τα γένη και τα φύλα και ταυτόχρονα κανένα από αυτά.
Σε αυτό το επίπεδο, όλα τα μαγικά συστήματα είναι στον ίδιο βαθμό πιθανά και αδύνατα μαζί. Αυτό το πρωταρχικό δομικό επίπεδο μπορεί ν’ αποτελέσει το θεμέλιο για εξολοκλήρου νέα, ξένα για το ανθρώπινο μυαλό, πολύπλοκα, καταστροφικά, χρήσιμα ή πολύ επικίνδυνα, συστήματα!
Ανάμεσα στο δυϊσμό της πραγματικότητας όπως την ξέρουμε σήμερα και τη χαοτική μη ύπαρξη, δεσπόζει η σφαίρα επιρροής του MAGIC (1). Είναι ο φύλακας των συνόρων ανάμεσα στο βασίλειο του δυϊσμού και το βασίλειο του Χάους, και αντιπροσωπεύει τους άπειρους και συνάμα ισχνούς κόμβους στους οποίους διακλαδίζονται οι σφαίρες των δύο βασιλείων.
Μέσω αυτής της αυθύπαρκτης σφαίρας επιρροής οι μάγοι επιδιώκουν να αποσπάσουν στοιχεία του Αιθέρα. Άλλωστε, Αιθέρας είναι ένα από τα πολλά ονόματα που έχουν δοθεί στη σφαίρα MAGIC, εκτός από τα: Τάο, Πεμπτουσία, Ερμαφρόδιτος, Baphomet, το Ερπετό, Octarine και Κυβερνομορφή.
Πρόκειται ουσιαστικά για τη σφαίρα του Πανθεϊστικού Μονοθεϊσμού, η οποία αιωρείται ανέγγιχτη από τη θρησκεία ή τον πολιτισμό. Εδώ, όλα υπάρχουν ως ένας ωκεανός φαινομενικά τυχαίων δυαδικών πληροφοριών. Εν τέλει, δεν είμαστε τίποτ’ άλλο παρά ένας συνεχής, έντονος θόρυβος…
Από αυτήν τη δενδροειδή θάλασσα τρέλας, αναδύεται η ψευδαίσθηση της διπολικής ύπαρξης, της αυθαίρετα και εγωιστικά αποκαλούμενης «πραγματικότητας».
Το πρώτο δίπολο είναι ανάμεσα στις σφαίρες DOING (2), και BEING (3). Το Είναι, στο δικό μου σύστημα, υπάρχει μόνο ως ψευδαίσθηση ενός δυϊσμού και είναι απόρροια του δυαδικού κώδικα πληροφοριών που περιγράφει το σύμπαν. Σ’ αυτό το επίπεδο δυαδικότητας έχουν δοθεί ονομασίες όπως Θείο και Αλάτι, Γιν και Γιανγκ, Φωτιά και Πάγος, Καλό και Κακό, Φως και Σκοτάδι…
Θα μπορούσα εδώ να προσθέσω ότι ακόμα και τα ίδια τα κύματα που αποδεικνύουν ότι το σύμπαν αποτελείται εξολοκλήρου από DOING, διαπλάθονται από το σύμπαν ως αντικείμενα χωρίς τα θεμελιώδη στοιχεία της στερεότητας, της μάζας ή του όγκου.
Ελάχιστη σημασία έχουν όλ’ αυτά βέβαια για το σύστημα πληροφοριών. Το «δεδομένο» ότι τα πραγματικά αντικείμενα είναι στέρεα και πως μπορούν να περιγραφούν με όρους μάζας και τριών διαστάσεων, είναι απόρροια της στενότητας του ανθρώπινου νου. Η ουσία της πραγματικότητας διαφέρει τελείως από την ιδέα που έχουμε γι’ αυτήν!
Το Επίπεδο των Τεσσάρων και της Οκτάδας
Από το παραπάνω επίπεδο του δυϊσμού προέρχεται το επίπεδο των τεσσάρων. Το BEING χωρίζεται στον Εαυτό, IDENTITY (7) και το Άλλο, RESOURCES (4). To Άλλο είναι μια έννοια που επιτρέπει αλληλεπίδραση ανάμεσα σε διαφορετικά αντικείμενα.
Ένα αντικείμενο πρέπει ν’ αναφερθεί σε ένα άλλο αντικείμενο, προκειμένου να επικαλεστεί τις λειτουργίες του τελευταίου. Είναι προφανής λοιπόν η ζωτική σημασία των ονομάτων στη μαγεία, εφόσον ένα όνομα παρέχει έναν άμεσο σύνδεσμο για το αντικείμενο. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα αντικείμενο που ήδη έχει ένα σύνδεσμο μ’ ένα άλλο αντικείμενο, κι αυτό με τη σειρά του συνδέεται με το αντικείμενο-στόχο.
Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένας μάγος θέλει να καταραστεί αυτόν που έκλεψε το πορτοφόλι του. Μπορεί να μην ξέρει ποιος είναι ο ένοχος, αλλά έχει το πορτοφόλι για πολλά χρόνια και επομένως μπορεί προσφύγει σ’ αυτό. Για να γίνει η κατάρα, αρκεί να συνδεθεί ο μάγος με το αντικείμενο-πορτοφόλι, και από εκεί να οδηγηθεί στο αντικείμενο-κλέφτης, εμφυτεύοντας στο αντικείμενο-κλέφτη την οδηγία να πάθει καρδιακή προσβολή ή να συλληφθεί από την αστυνομία!
Ο Εαυτός είναι με απλά λόγια ένας εύκολος τρόπος να επικαλεστεί ένα αντικείμενο τις δικές του λειτουργίες. Για ένα αντικείμενο-μάγο, αυτό συνεπάγεται αυτοθεραπεία, μεταμόρφωση, αλλαγή συνηθειών. Είναι επίσης χρήσιμο για αλλαγή συνειδησιακών καταστάσεων, είτε στα πλαίσια μιας τελετουργίας είτε ως αντίδραση σε μια περιβαλλοντική αλλαγή.
Από την άλλη μεριά, το DOING διακλαδώνεται σε DIVIDING (6) και 5 UNITING (5), solve et coagula στην παραδοσιακή αλχημεία. Κάθε διαδικασία μπορεί να γίνει κατανοητή ως ένωση ή διάσπαση αντικειμένων. Το επίπεδο του τέσσερα συνήθως αντιστοιχεί στα 4 στοιχεία: Γη, Φωτιά, Αέρας και Νερό.
Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και την εκδοχή του Carroll για τη Μάζα, την Ενέργεια, το Χώρο και το Χρόνο. Πράγματι, ο σοφός μάγος επιδίωξε να μάθει όλες τις πιθανές παραλλαγές, προκειμένου να μην περιορίζεται από τον τρόπο σκέψης του. Για πολύ καιρό, οι μάγοι της Δύσης χρησιμοποιούσαν τη Γη, τη Φωτιά, τον Αέρα και το Νερό ως τα μόνα και αποκλειστικά σύμβολα για το επίπεδο του τέσσερα, φτάνοντας σε σημείο δογματισμού. Δεν υπάρχει όμως μόνο ένας τρόπος για να βλέπουμε τα πράγματα…
Το επίπεδο του τέσσερα διακλαδώνεται στο επίπεδο του οκτώ. Η ταυτότητα πολώνεται στο PSYCHE (0) –στον εσωτερικό μυστικό εαυτό που το αντικείμενο αποκρύπτετε από άλλα αντικείμενα– και στο EGO (15), τον εξωτερικό ή προβαλλόμενο εαυτό που το αντικείμενο επικαλείται για ν’ αλληλεπιδράσει με άλλα αντικείμενα.
Η πηγή διακλαδώνεται σε WORK (12) και PLAY (10). Αφορά τη συσσώρευση συνδέσεων με άλλα αντικείμενα, γεγονός που συμβάλλει αφενός στην εξασφάλιση της συνεχούς ύπαρξης του αντικειμένου και αφετέρου στην αξιοποίηση και χρήση των πόρων αυτών. Για ένα αντικείμενο υψηλής πολυπλοκότητας, όπως ένα ανθρώπινο πλάσμα ή μια γάτα, η λειτουργία του PLAY μπορεί να παρακμάσει και να χρησιμοποιηθεί μόνο για ευχαρίστηση και ενεργοποίηση.
To DIVIDING έχει να κάνει με την αναπαραγωγή, δηλαδή με τη δημιουργία ενός αντιγράφου του αντικειμένου από το ίδιο το αντικείμενο (SEX), αλλά και με την εντροπία, με άλλα λόγια τη διάσπαση ενός πολύπλοκου αντικειμένου στα απλούστερά του στοιχεία (DEATH).
To UNITING διακλαδώνεται στα απλουστευτικά αποκαλούμενα άκρα των WAR (8) και LOVE (11). Το πρώτο σχετίζεται με την καταναλωτική ένωση, όπου, ένα αντικείμενο καταλαμβάνει ένα άλλο αντικείμενο προκειμένου να το εκμεταλλευτεί για δικό του όφελος, συνήθως μέσω της διάσπασης και της χρήσης των πρωταρχικών συστατικών του αντικειμένου-στόχου.
Στο LOVE, δύο αντικείμενα προσεγγίζονται, σε μια συμμαχία που παρέχει αμοιβαία οφέλη, διαδικασία που συνήθως συνεπάγεται τη δημιουργία ενός νέου αντικειμένου το οποίο περιλαμβάνει τα δύο συνεργαζόμενα αντικείμενα.
Αυτά είναι τα ποικίλα σημεία του Δέντρου της Χαόσφαιρας. Η δομή δεν είναι ιεραρχική και πρόθεσή μου δεν ήταν κάποια σφαίρα να μοιάζει σημαντικότερη κάποιας άλλης. Επίσης, η βάση του συστήματος χαρακτηρίζεται από τη μη ύπαρξη, ενώ η κορυφή του από τη σταδιακά αυξανόμενη πολυπλοκότητα των επιπέδων ψευδαίσθησης.
Θέλω να πιστεύω ότι μετά το επίπεδο του οκτώ οι διακλαδώσεις περνούν σε μια κατάσταση αναταραχής, σχηματίζοντας το λεγόμενο Χάος της Κανονικότητας. Η σφαίρα αυτή αντιστοιχεί στην εξολοκλήρου απατηλή φύση των 5 αισθήσεών μας. Όλα όσα βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε, μυρίζουμε, αγγίζουμε δεν είναι η πραγματικότητα, αλλά ένας απλοποιημένος χάρτης που ο νους μας επικαλείται, προκειμένου να κατανοήσουμε αυτόν τον κόσμο ευκολότερα και πληρέστερα.
Πλανήτες, Στοιχεία και η Ιερογλυφική Μονάδα του Τζιν Ντι
Η εφαρμογή αλχημικών συμβολισμών στο σύστημα μου θα έμοιαζε αδόκιμη χωρίς μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της αλχημείας. Σύμβολο-κλειδί στη δομή της Χαόσφαιρας αποτελεί η διάσημη Ιερογλυφική Μονάδα του δρ. Τζον Ντι, ένα αυγό ή σπόρος από το οποίο ξεπήδησαν όλες οι ιδέες που αργότερα διαμόρφωσαν το Δέντρο της Χαόσφαιρας.
Την εποχή του Ντι (16ος αιώνας), το Κοσμικό Αυγό θεωρούνταν η τέλεια αναπαράσταση του ηλιακού συστήματος, με όλους τους επτά τότε γνωστούς πλανήτες να περιστρέφονται με επίκεντρο το Αυγό. Οι αλχημιστές μιλούσαν επίσης για το Αυγό του Φιλοσόφου, το οποίο αντιπροσώπευε την ένωση ανάμεσα στο Άλας (τη Σεληνιακή Όρνιθα) και το Θείο (τον Ηλιακό Πετεινό). Επομένως, το Αυγό αυτό συμβόλιζε τον Ερμή. Με στοιχειακούς όρους, ταυτιζόταν με την Πεμπτουσία, με την έννοια ότι το τσόφλι αντιστοιχούσε στη Γη, το ασπράδι στο Νερό, η μεμβράνη ανάμεσα στο τσόφλι και το ασπράδι στον Αέρα και ο κρόκος στη Φωτιά.
Το Αυγό λοιπόν συμβόλιζε την ολοκλήρωση, καθώς περιλάμβανε τους επτά πλανήτες, τα τέσσερα στοιχεία και την ίδια την διπολικότητα. Η Πεμπτουσία και ο Ερμής ήταν ισοδύναμοι ή πιθανότατα δύο διαφορετικές ονομασίες της ίδιας σύλληψης. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι ο Ερμής για τους αλχημιστές δεν ταυτίζεται με τον πλανήτη Ερμή. Στην αλχημεία, ο Ερμής αντιστοιχεί περισσότερο στον προσφάτως ανακαλυφθέντα όγδοο πλανήτη, τον Ουρανό, ο οποίος θεωρείται μια υψηλότερη οκτάβα από τον πλανητικό Ερμή.
Μέσα στο Αυγό του Ντι, συναντούμε μια απλοποιημένη μορφή του αλχημιστικού Ερμή. Απεικονίζεται ως μια ένωση ανάμεσα στο Άλας και το Θείο μέσω των συνδεδεμένων σεληνιακών και ηλιακών συμβόλων στην κορυφή του Αυγού. Ακριβώς από κάτω εμφανίζεται ένας σταυρός που υπαινίσσεται την ένωση των τεσσάρων στοιχείων. Το βέλος επιτρέπει τη θέαση του σταυρού και την ολοκλήρωση των επτά πλανητών.
Οι επτά πλανήτες φαίνεται να έχουν κατασκευαστεί από τέσσερα βασικά σύμβολα: ημισέληνος, κύκλος, σταυρός κι ένα βέλος αντιστοιχούν στα τέσσερα βασικά όπλα (κύπελλο, δίσκος, ξίφος και ραβδί, παρατηρείστε τα σύμβολα στη Μικρή Αρκάνα των Ταρό). Ωστόσο, κανένας πλανήτης δεν περιλαμβάνει και τα τέσσερα σύμβολα, με εξαίρεση τον Ερμή των αλχημιστών.
Μια πιο προσεκτική εξέταση τώρα: το βέλος στη βάση της ιερογλυφικής φιγούρας του Ντι απεικονίζει και τους επτά πλανήτες στην ολοκληρωμένη τους διάσταση. Το ιερογλυφικό απεικονίζει τον αλχημιστή ως μια κατάσταση γνώσης, έναν μικρόκοσμο του Κοσμικού Αυγού, που βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το πλαίσιό του.
Έχω ήδη τονίσει ότι το Αυγό πρέπει να επωαστεί ξανά με όρους δυαδικότητας, δεδομένου ότι κάθε προσπάθεια διαιώνισης της καθαρότητάς του οδηγεί στο τέλμα, στο Σάπιο Αυγό που ισοδυναμεί με τη θρησκεία.
Ακόμα και το συνηθέστερο σύμβολο του αιθέρα (ένας κύκλος που περικλείει ένα εξάκτινο αστέρι) μπορεί να θεωρηθεί ως απεικόνιση των επτά πλανητών: Ο ήλιος δεσπόζει στο κέντρο του κύκλου, με τους υπόλοιπους έξι πλανήτες να είναι τοποθετημένοι στα σημεία τομής του κύκλου με τις ακτίνες του αστεριού.
Οι κύριες ιδέες συνεπώς, ολόκληρης της παραπάνω ανάλυσης είναι:
Ι) Ο Αιθέρας, η Πεμπτουσία, ο Ερμής και ο Ουρανός μπορούν να θεωρηθούν ως εκφάνσεις του ίδιου πράγματος και ειδικότερα της γνώσης, της μαγείας και της ολιστικής ενότητας.
ΙΙ) Ο δυϊσμός που συμβολίζεται από το Άλας και το Θείο, εκπορεύεται από αυτήν την ενότητα
ΙΙΙ) Το επίπεδο του τέσσερα επίσης επιστρέφει σε αυτήν την ενότητα.
ΙV) Οι επτά πλανήτες με τη σειρά τους ενοποιούνται για να φτάσουν στην ίδια κατάσταση.
Aλχημεία και οι Μαύροι Πλανήτες
Οι αλχημιστές, εδώ και αρκετό καιρό, τοποθετούν τους πλανήτες σε πόλους. Οι έρευνές μου δεν κατάφεραν ν’ ανακαλύψουν την προέλευση αυτής της πόλωσης. Ωστόσο, η παλιότερη σχετική αναφορά που έχω συναντήσει βρίσκεται σε χειρόγραφο του 17ου αιώνα, αποτελούμενο κυρίως από αποκρυφιστικά διαγράμματα κι από ελάχιστα επεξηγηματικά κείμενα, γνωστό με το όνομα Paradoxika Emblemata.
Σ’ ένα διάγραμμα αυτού του χειρόγραφου, το σύμβολο του ήλιου βρίσκεται στο κέντρο, με τους άλλους πλανήτες, σε λευκό χρώμα, να περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Στο εσωτερικό κάθε πλανήτη βρίσκεται, σε μαύρο χρώμα, το αντίθετό του. Η Σελήνη περιέχει ένα μαύρο Κρόνο, και ο Κρόνος περικλείει μια μαύρη Σελήνη. Ο Άρης περιέχει μια μαύρη Αφροδίτη κι αυτή με τη σειρά της ένα μαύρο Άρη. Ο Ερμής περικλείει ένα μαύρο Δία, όπως και ο Δίας περιέχει ένα μαύρο Ερμή.
Σ’ ένα ύστερο σημείο του χειρογράφου, συνάντησα μια εικόνα, που αναπαριστά τα σύμβολα και των επτά πλανητών, πλεγμένα το ένα με το άλλο, με τη λεζάντα: «Θα ολοκληρωθεί όταν οι Επτά γίνουν Ένα».
Ο Κρόουλι και τα Οκτώ Χρώματα
Ο Κρόουλι αντιστοίχισε τους επτά πλανήτες με το sephiroth που περιβάλλει το Tiphareth στο Καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής. Το ίδιο το Τiphareth απεικονίζεται με τον Ήλιο. Ο Κρόνος εμφανίζεται στη θέση του Daath, το οποίο βρίσκεται απέναντι από τη Σελήνη, καταλαμβάνοντας τη θέση του Yesod. Ο Δίας τοποθετείται στη θέση του Chesed, απέναντι από τον Ερμή στη θέση του Hod. Ο Άρης βρίσκεται στη θέση του Geburah, απέναντι από την Αφροδίτη στο Netzach.
H παραπάνω διάταξη εμφανίζεται επίσης όχι μόνο στους 6 δίσκους από τα Ταρό του Θωθ που δημιούργησε ο Κρόουλι, αλλά και στο διάγραμμα «Οι Αριθμοί των Πλανητών», στο Βιβλίο του Θωθ. Η ίδια διάταξη εντοπίζεται και στο «Αλφάβητο της Επιθυμίας», που εντάσσεται στο Niber Null του Carroll.
Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για το αν ο Κρόουλι υπήρξε η πηγή έμπνευσης για το σύστημα του Carroll (μιας και ο ίδιος, στο Niber Null, δεν αναφέρεται σε κάποια πηγή), αλλά, δεδομένης της επιρροής του Κρόουλι σε όλο το υπόλοιπο έργο του Carroll, μια τέτοια πιθανότητα φαντάζει βάσιμη. Οι ιδέες που εκφράζει ο Carroll στο Αλφάβητο θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως πρόδρομος των Οχτώ Χρωμάτων.
Το κύριο πρόβλημα των καμπαλιστικών διατάξεων είναι ότι είναι πολύ εγωκεντρικά, με άλλα λόγια επικεντρωμένα στην ηλιακή ενέργεια, γεγονός που μαρτυρούσε ότι οι καμπαλιστικοί μάγοι συχνά χαρακτηρίζονταν από εγωισμό και αλαζονεία!
Ο Carroll επιχείρησε να αναστρέψει αυτήν την κατάσταση, με το Σύστημα των Οχτώ Χρωμάτων του Liber Kaos. Τοποθέτησε στο κέντρο το Χάος, μεταθέτοντας τον Ήλιο (με τη μορφή του Κίτρινου ή της Ego Magic) σε πόλωση με τον Ουρανό (με τη μορφή Pure Magic).
Οι Αλχημικοί Συμβολισμοί της Χαόσφαιρας
Οι αλλαγές που έκανα στο σύστημα της Χαόσφαιρας επέτρεψαν την ενσωμάτωση των εναπομείναντων και προσφάτως ανακαλυφθέντων δύο μακρινών πλανητών: του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα.
Ο Ποσειδώνας, ως σύμβολο της εσώτερης ψυχής και των απύθμενων τάφρων του ασυνειδήτου, αποτέλεσε το αντίθετο του Solar Ego Magic. Ο Ουρανός μεταφέρθηκε στο κέντρο, ως φύλακας ή καλύτερα ως γραμμικό όριο ανάμεσα στη δυαδικότητα και το πρωταρχικό χάος. Η σφαίρα του, με αλχημικούς όρους, αντιστοιχεί στις έννοιες του Αιθέρα, της Πεμπτουσίας και του αλχημικού Ερμή.
Ο Πλούτωνας προστέθηκε στην αόρατη σφαίρα επιρροής του πρωταρχικού χάους, πίσω από το επίπεδο του Octarine. Αν και οι θέσεις του Ερμή και του Δία παρέμειναν αμετάβλητες στο νέο σύστημα, άλλαξα το όνομα αυτού που εκπροσωπούν, από THINKING και WEALTH, σε WORK και PLAY αντίστοιχα.
Με αυτές τις τροποποιήσεις, μπόρεσα άνετα να τοποθετήσω τα τέσσερα στοιχεία στους τέσσερις άξονες. Τα WORK και PLAY αποτέλεσαν τα άκρα του Earth Magic. Τα Εγώ και Ψυχή ήταν τα άκρα της Φωτιάς ή της Identity Magic. Τα Sex και Θάνατος βρίσκονται στα άκρα του Αέρα ή Separation Μagic. Τέλος, τα Love και War τοποθετήθηκαν στα άκρα του Νερού ή της Union Μagic.
Τα τέσσερα στοιχεία, μετονομασμένα, σε Resources, Identity, Separation και Union, φαίνονται ικανά για περαιτέρω ομαδοποίηση, προκειμένου να φτάσουν στο επίπεδο του δύο.
Τα Resources και Identity μπορούν να συνδυαστούν, διαμορφώνοντας την έννοια του BEING, δεδομένου ότι αποτελούν τον αναπόφευκτο διαχωρισμό που προκύπτει από μια τέτοια σύλληψη.
Ένα πλάσμα, σε ένα σύμπαν όντων, αναπόφευκτα θα πέσει στην παγίδα του Εαυτού και του Άλλου. Μια τέτοια διαχωριστική κατανομή φαίνεται να μην έχει ισορροπία, μιας και στο σύμπαν υπάρχουν πολλά περισσότερα Άλλα απ’ ό,τι Εαυτοί.
Πρέπει όμως κανείς να συνειδητοποιήσει αφενός ότι η βαρύτητα που δίνει κανείς στο Άλλο είναι ελάχιστη σε σχέση με τη βαρύτητα που δίνει στον Εαυτό και αφετέρου ότι κάθε Άλλο έχει το δικό του Εαυτό. Αυτό κάπως εξισορροπεί τα πράγματα, πολύ περισσότερο από ότι ο απλουστευτικός συνυπολογισμός του μεγέθους, της μάζας, ή του όγκου. Το BEING αντιστοιχεί στο αλχημικό Άλας.
Tα Separation και Union, ή αλλιώς solve et coagula, περιγράφουν αμφότερα διαδικασίες (DOINGS), παρά BEINGS. Πράγματι, κάθε διαδικασία και κάθε αλλαγή ή εξέλιξη μπορεί να ειδωθεί ως ένωση ή διάσπαση πραγμάτων. Το Doing αντιστοιχεί με την ιδέα του αλχημικού Θείου.
Η Αλχημεία της Νέας Εποχής
Η Χαόσφαιρα αποκαλύπτει μια ζωτική μεταστροφή σκέψης από την Old Aeon Alchemy στη New Aeon Alchemy. Στον προηγούμενο αιώνα, η αλχημεία ήταν κυρίως επικεντρωμένη στην έννοια της τελειότητας, η οποία ενδυναμωνόταν από την ακαμψία του Άλατος. Έτσι, αυτό που ο Παράκελσος ταύτισε με τον Αιθέρα ή την Πεμπτουσία, ήταν το Άλας και ο όχι ο Ερμής.
Με τη συλλογιστική του, ο Παράκελσος υποστήριξε ότι ο Αέρας και το Νερό προέρχονται από τον Ερμή, ενώ η Γη και η Φωτιά πηγάζουν από το Θείο. Ο δικός μου συλλογισμός βασίστηκε περισσότερο στα πιο αφηρημένα χαρακτηριστικά που αντιπροσωπεύουν οι τρεις αυτές αρχές, παρά στη λειτουργική ομαδοποίηση κάποιων χημικών στοιχείων.
Επομένως, έχω επιλέξει πληροφορίες όπως το υπερβατικό στάδιο, το τελευταίο προπύλαιο πριν το ίδιο το πρωταρχικό χάος. Δεν είμαι ο πρώτος που το έκανε αυτό. Ο Dukes, στο κλασικό έργο του Words Made Flesh, ισχυρίστηκε ότι οι ερμαφροδιτικές πληροφορίες υπερβαίνουν το δίπολο Being-Doing. Το επιχείρημα αυτό διαφαίνεται και στο Liber Cyber του Brewster, όπου επεξεργάζεται και σχολιάζει δεδομένα, διαδικασίες και κυβερνομορφικές πληροφορίες.
Από τον Brewster κι έπειτα, η Κυβερνομορφική Χαόσφαιρα λαμβάνει την ονομασία της. Το σύστημα αυτό αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, ένα πιο εξισορροπημένο και πιο πλήρες μοντέλο από τα Οκτώ Χρώματα του Carroll, που όχι μόνο εμβαθύνει περισσότερο, αλλά και δίνει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης και δημιουργικότερης εφαρμογής.
Και με αυτό δεν εννοώ ότι ο Carroll δεν αποτέλεσε έμπνευση για τη δημιουργία αυτού του συστήματος, ούτε ότι η δική του δομή των Οκτώ Χρωμάτων δεν θα πρέπει πια να χρησιμοποιείται.
Άλλωστε, το βάθος δεν είναι πάντα κάτι απαραίτητο, και στο Χάος, όλα τα προτεινόμενα συστήματα, έχουν ισχύ. Είναι στο χέρι του καθενός από εμάς να επεξεργαστεί και να κατανοήσει τι είναι αυτό που τον εξυπηρετεί καλύτερα…
This entry was posted
on Monday, 22 December 2008
at Monday, December 22, 2008
and is filed under
articles
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
