Ο Θάνατος και η Αναγέννηση στην Φιλοσοφία, την Τέχνη, και την Λογοτεχνία
Μια Κοινωνία που πεθαίνει, ή μια Αναγέννηση για τον 21ο Αιώνα;
(Phoenix Rising)
Μια Κοινωνία που πεθαίνει, ή μια Αναγέννηση για τον 21ο Αιώνα;
(Phoenix Rising)
6-7 Νοεμβρίου 2009
Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Ινδιανάπολης, Αθήνα
Μάρκου Αυρηλίου 5, Πλάκα
Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Ινδιανάπολης, Αθήνα
Μάρκου Αυρηλίου 5, Πλάκα
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ
Το ερώτημα που το συνέδριο αυτό αποζητά να εξερευνήσει είναι τόσο καίριο όσο και σημαντικό. Πολύ συχνά οι μελέτες στον χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών μπορεί να φαντάζουν υπερπολυτέλεια με φόντο την καθημερινή βιοπάλη. Σε έναν εκκοσμικευμένο Δυτικό κόσμο όπου ο ατομικισμός και ο εκλεκτισμός χαρακτηρίζουν τις κοινωνικές και προσωπικές συναλλαγές, οι άκαμπτες θρησκευτικές λύσεις μοιάζουν τετριμμένες και δύσκολα πια πείθουν πολλούς.
Αντιμέτωποι με την επικαιρότητα της οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης, τι λύσεις έχουν να προτείνουν τα ρεύματα της εσωτερικής φιλοσοφίας;
Η πρόκληση που απευθύνεται σε ακαδημαϊκούς και μελετητές του χώρου καλεί μια εξερεύνηση αυτών των φιλοσοφιών και θεωριών σε σχέση με το νόημα που εξακολουθούν να έχουν στον σημερινό κόσμο. Ενώ η ιστορία και η φαινομενολογία τους εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενα μεγάλου και συνεχιζόμενου ενδιαφέροντος για τους ακαδημαϊκούς και όσων ασχολούνται σε προσωπικό επίπεδο με τις θεματολογίες αυτές, το συνέδριο αυτό αποσκοπεί στην γεφύρωση της μελέτης του παρελθόντος με τις επιτακτικές ανάγκες του παρόντος. Η πρόκληση ενυπάρχει στην ανάδειξη του πως αυτή η γεφύρωση μπορεί να αποκτήσει σημασία για τον σύγχρονο άνθρωπο, με σύγχρονους όρους, ως αντίβαρο στον κυνισμό, τον καταναλωτισμό, τον υλισμό και την αβεβαιότητα που τώρα διαπερνά τον Δυτικό πολιτισμό.
Η αναζήτηση του ανθρώπου για την υπερβαση της θνητής του φύσης βρίσκεται στη ρίζα των πιο εκθαμβωτικών καλλιτεχνικών και διανοητικών κατορθωμάτων από την απαρχή της ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Η Τέχνη, η Φιλοσοφία, η Θρησκεία και η Επιστήμη δεν είναι μονάχα φίλτρα για την κατανόηση του ζωντανού κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά και εργαλεία για την εκλογίκευση κι εξερεύνηση όλων όσων υπάρχουν - ή ίσως να υπάρχουν - πέρα από αυτόν. Οι καλλιτέχνες και οι ποιητές εξακολουθούν να ζουν μέσα από το έργο τους, οι φιλόσοφοι και οι θεολόγοι αναπτύσσουν ιδέες και δοξασίες για να εξερευνήσουν τις πιθανότητες της αθανασίας της ψυχής ή της διανοίας. Στην σύγχρονη φυσική η μεταφυσική ενσωματώνεται στην κβαντική έρευνα, δοκιμάζοντας τα όρια της αισθητής πραγματικότητας.
Ο σύγχρονος κόσμος βιώνει κρίσεις σε πολλαπλά επίπεδα, ένα μοτίβο που έχουμε ξαναδεί, κι ενώ μπορεί να έχουν αλλάξει οι υποκείμενοι παράγοντες όσον αφορά τα σύγχρονα συμφραζόμενα, η φαινομενολογία μοίαζει εξαιρετικά. Γινόμαστε μάρτυρες μιας πολυεπίπεδης διάσπασης της κοινωνικής συνοχής, της αστικής αποσύνθεσης και απομόνωσης, περιβαλλοντικής καταστροφής, και μιας απογοήτευσης που πλησιάζει την απελπισία. Ότι χρειάζονται λύσεις είναι πασιφανές - αλλά η ερώτηση δεν είναι μονάχα πού να τις αναζητήσουμε, αλλά και με ποιό τρόπο.
Πριν από εξακόσια περίπου χρόνια, οι στοχαστές σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης αντιμετώπιζαν το ίδιο ερώτημα, μολονότι σε διαφορετικό κοινωνικοπολιτικό περίγυρο, και για να απαντήσουν έψαξαν στα βάθη των αιώνων για να ανακαλύψουν το "δοξασμένο" παρελθόν. Το αποτέλεσμα ήταν η Αναγέννηση. Πριν από τριακόσια χρόνια, η Ευρώπη μαστιζόταν από θρησκευτικούς πολέμους, κοινωνική αναταραχή, επιδημίες πανώλης και μια δυνατή αίσθηση χιλιασμού. Το αποτέλεσμα ήταν ο Διαφωτισμός.
Στην κάθε περίπτωση ξαναεμφανίζεται το μοτίβο του θανάτου και της αναγέννησης: ο θάνατος μιας εποχής, ενός κοινωνικού θεσμού, μιας παράδοσης, ενος πολιτικού συστήματος, ή της αντίληψης της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ανάδειξη της εκκοσμίκευσης προκάλεσε την Εποχή της Λογικής και τον θάνατο των δογμάτων. Η ίδια Εποχή της Λογικής κατάφερε τον θάνατο - ή τουλάχιστον ένα γερό χτύπημα - στην μεταφυσική σκέψη και την εμβληματική αντίληψη που χαρακτήριζε την Αναγέννηση - μεχρις ότου αναζωογονήθηκε από τον Ρομαντικό Αντι-Διαφωτισμό. Στην κάθε περιπτωση, κάποιο δεδομένο ρεύμα έφτανε στην κριτική του μάζα μέσα στην κοινωνία, με πιό κοινά οχήματα για την εξάπλωση του τα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά μέσα.
Αυτό το συνέδριο επικεντρώνεται στον άξονα θανάτου, αναγέννησης, και λύτρωσης, μέσα από όλες τις ανθρωπιστικές επιστήμες, τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να επιδειχθεί η επιρροή τους στην κοινωνική αλλαγή, και η συνάφεια αυτών των περιπτώσεων στην σημερινή πραγμαιτκότητα.
Συμμετοχές που εξερευνούν παραμελημένες πλευρές των ανθρωπιστικών επιστημών όπως οι μεταφυσικές φιλοσοφίες και η ανταλλαγή ιδεών με τις τέχνες θα εκτιμηθούν ιδιαίτερα. Παρομοίως όσες προτάσεις εξετάζουν τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα ρεύματα σκέψης πρότειναν ένα νέο μοντέλο για την κοινωνική εξέλιξη και που επιδεικνύουν πως τα μοντέλα αυτά μπορούν να εφαρμοστούν και στον σύγχρονο κόσμο.
Ακαδημαϊκοί Σύμβουλοι:
Δρ Σουζάνα Μιχαηλίδη, PhD, Vice Chancellor for Academic Affairs, Chair of English Department, University of Indianapolis
Δρ Στάνλεϋ Σφήκας, PhD, Καθηγητής Φιλοσοφίας, University of Indianapolis
Κος Στέφανος Ελμάζης, Εκδότης, Αρχισυντάκτης περιοδικού Άβατον, Εκδόσεων Αρχέτυπο
Υπεύθυνη Συντονισμού: Σάσσα Τσέϊτοου, ΜΑ Δυτικού Εσωτερισμού, ΜΑ Αγγ. Φιλολογία, ΒΑ Επικοινωνιολογία.
Σε συνεργασία με την Μεταεκδοτική και το περιοδικό Άβατον
Η παρακολούθηση του συνεδρίου είναι ελεύθερη για το κοινό και δεν υπάρχει καμία χρέωση εισόδου
This entry was posted
on Tuesday, 2 June 2009
at Tuesday, June 02, 2009
and is filed under
events
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
