Κάθομαι ήρεμος στη γη με τα πόδια διπλωμένα.
Βυθίζω το βλέμμα μου στο σημάδι σου,
και αφήνω την ψυχή να παρασυρθεί στον άνεμο που υψώνεται από μακριά.
Στην αρχή σιωπή και μετά εσύ.
Χαίρε γοργοπόδαρε ταξιδευτή, πτερόφιδε άγγελε των αρχαίων.
Εσύ που φέρνεις την άγρια καταιγίδα, τους κεραυνούς της διάλυσης
και την βροχή της αγάπης.
Ξέσκισε το δέρμα μου, χύσε τους χυμούς μου, πλημμύρισε το μυαλό μου.
Γίνε ο μυστικός οδηγός μου.
Χαίρε Αστούρ – εσένα που το αληθινό σου όνομα κανείς δεν μπορεί να προφέρει.
Άσε το σώμα μου να βαφτεί από το χρώμα σου και χρίσε με Ιερέα Βασιλιά σου.
Γιατί θέλω να κατέβω εκεί που σβήνουν οι φωνές, εκεί που μακραίνουν οι σκιές,
στην Χαμένη Καρκόσα που ανατέλλουν οι μικροί δίδυμοι ήλιοι,
για να πιω από την πηγή των μεγάλων μυστηρίων.
Βυθίζω το βλέμμα μου στο σημάδι σου,
και αφήνω την ψυχή να παρασυρθεί στον άνεμο που υψώνεται από μακριά.
Στην αρχή σιωπή και μετά εσύ.
Χαίρε γοργοπόδαρε ταξιδευτή, πτερόφιδε άγγελε των αρχαίων.
Εσύ που φέρνεις την άγρια καταιγίδα, τους κεραυνούς της διάλυσης
και την βροχή της αγάπης.
Ξέσκισε το δέρμα μου, χύσε τους χυμούς μου, πλημμύρισε το μυαλό μου.
Γίνε ο μυστικός οδηγός μου.
Χαίρε Αστούρ – εσένα που το αληθινό σου όνομα κανείς δεν μπορεί να προφέρει.
Άσε το σώμα μου να βαφτεί από το χρώμα σου και χρίσε με Ιερέα Βασιλιά σου.
Γιατί θέλω να κατέβω εκεί που σβήνουν οι φωνές, εκεί που μακραίνουν οι σκιές,
στην Χαμένη Καρκόσα που ανατέλλουν οι μικροί δίδυμοι ήλιοι,
για να πιω από την πηγή των μεγάλων μυστηρίων.
Τώρα φοράω την Μάσκα – είμαι η Μάσκα – είμαι Εσύ!
Χαίρε Ω Άζαθωθ
Χαίρε Ω Άζαθωθ
Εδώ γράψε το υπόλοιπο post.
This entry was posted
on Saturday, 5 June 2010
at Saturday, June 05, 2010
and is filed under
notebook
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
