Ένας Διάλογος για τον Ιερό Χρόνο & την Επαφή μας με το Άλλο
(αποσπάσματα από συνομιλίες του συγγραφέα στο Facebook)
(αποσπάσματα από συνομιλίες του συγγραφέα στο Facebook)
Μια εξέλιξη, μάλλον σπάνια, συνέβη χθες (01/08/09) στο Facebook όπου με ερέθισμα μια θέση μου, ξεκίνησε με ορισμένους καλούς φίλους και αναγνώστες του περιοδικού, μια γόνιμη κουβέντα –από αυτές που σπάνια γίνονται στο Facebook– της οποίας επέλεξα να παραθέσω στη συνέχεια, τα καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα.
Γιώργος Ιωαννίδης: Lughnasadh σήμερα! Για το Ρεύμα του Νεκρονομικόν δεν υφίστανται ανάλογες γιορτές, η έννοια του χρόνου άλλωστε αποτελεί μονάχα μια από τις πολλές διαστάσεις στις οποίες οι Μεγάλοι Παλαιοί περιφέρονται ελεύθεροι. Παρόλ’ αυτά, αν και πλασματική εορτή, εύχομαι ότι καλύτερο στους φίλους και τις φίλες που θα την τιμήσουν.
Βάγια Ψευτάκη: Όλες οι γιορτές στην ουσία τους είναι πλασμένες από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους...
Γ.Ι.: Όχι αναγκαστικά, σε ορισμένες θρησκείες (π.χ. Ιουδαϊσμός) υπάρχουν συγκεκριμένα τυπικά ή εορτές που έχουν οριστεί από εξώτερες δυνάμεις, όπως κάποιος Θεός! Αλλά και αυτό φυσικά, είναι θέμα ερμηνείας…
Π.Κ.: Οπότε μάλλον το πραγματικό θέμα είναι αν/πως/από που/από ποιόν/από τι φτιάχτηκε ο άνθρωπος με τους σπόρους των γιορτών του... χρονικές ή άχρονες.
Γ.Ι.: Κάθε εορτή εντάσσετε στην έννοια του ιερού χρόνου, πρόκειται δηλαδή για μια παύση του καθημερινού χρόνου, μια ψυχολογική εξαίρεση όπου άνθρωπος και δυνάμεις έρχονται σε άμεση επαφή. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που οι εορτές είναι σημαντικές –βλ και το βιβλίο Το Ιερό και το Βέβηλο του Μ. Eliade– ο άλλος λόγος είναι πως αποτελούν ευκαιρία για ξεκούραση και οικογενειακή συνάθροιση, οπότε λειτουργούν και ως έτσι, αναζωογονητικά
Φίλιππος Αϊβάζης: Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ούτε το Νεκρονομικόν, ούτε η Wicca, αλλά σκέφτομαι το εξής: Η σχέση της Shub-Niggurath με το Σάμπαθ των Μαγισσών δεν προσφέρει τη δυνατότητα για μια ανάλογη σύνδεση με τις γιορτές της Wicca;
Γ.Ι.: Σαφώς και σχετίζεται, πρώτον σε λογοτεχνικό επίπεδο, και δεύτερο σαν τρόπος ερμηνείας της μαύρης φιγούρας που εμφανιζόταν στις σαμπατικές τελετές. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως υπάρχει μια προκαθορισμένη κοσμική στιγμή συνάντησης… Όχι βέβαια πως θα ήταν λάθος να φτιαχτεί ένα τέτοιο σύστημα…
Ρ.Ε.Τ.: Εάν υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη γύρω μας, τότε ίσως αυτές οι γιορτές, οι τελετές μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά σε εκείνη! Αλλά και πάλι, πρέπει να πιστέψουμε σε αυτές, αλλά ας ξεκινήσουμε από το να πιστεύουμε σε εμάς και στις δυνατότητες μας, και μετά σε κάποια ανώτερη δύναμη!
Γ.Ι.: Ναι, τα rituals βοηθάνε ψυχοσωματικά στην επαφή, απλά δεν πιστεύω πως οι εξώτερες δυνάμεις χρειάζονται την λατρεία μας! Ζήτησες ποτέ από το μυρμήγκι που είναι έξω στην αυλή σου να σε λατρέψει; Μπορεί να το κάνεις από ναρκισσισμό, αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας. Ίσως να σου ακούγονται σκληρά αυτά, μα το Ρεύμα είναι άγριο όπως ένα γοτθικό δάσος.
Ρ.Ε.Τ.: Όχι, δεν το ζήτησα αλλά ούτε το σκότωσα χωρίς να με πειράξει! Ίσα, ίσα που το άφησα ελεύθερο να φύγει!
Γ.Ι.: Μην είσαι βέβαιη πως οι δυνάμεις εκεί έξω μπορεί να ακολουθούν τα ίδια αξιώματα ηθικής όπως εσύ! Η λογική τους μπορεί να είναι τόσο «εξωγήινη» όσο καμία ανθρώπινη φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει…
Ρ.Ε.Τ: Δεν διαφωνώ αλλά εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει ζωή! Γιατί είμαι εδώ, ποιος με «έφερε» και τι πρέπει να κάνω!
Γ.Ι.: Χμ… το κλασσικό λάθος! Έχουμε την αίσθηση πως ήμαστε μια σταθερή προσωπικότητα που απλά μεγαλώνει σ’ αυτό το κορμί, όταν στην πραγματικότητα –ή τουλάχιστον κατά την γνώμη μου– είμαστε μια λειτουργία που εξελίσσετε. Αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου. Συνεπώς, δεν σε έφερε κανείς εδώ απλά ο ανθρώπινος οργανισμός παράγει συνείδηση! Είναι πραγματικά λεπτό το θέμα για να αναλυθεί από εδώ, αλλά αξίζει να το ψάξεις με μια άλλη οπτική.
Ρ.Ε.Τ.: Για ποιο λόγο εξελίσσετε; Κάποιος πρέπει να είναι ο λόγος! Διαφορετικά γιατί ζούμε;
Γ.Ι.: Το βέβαιο είναι πως εξελίσσετε επειδή επιθυμεί να επιβιώσει – έχεις ακουστά τα περί εγωιστικού γονιδίου; Από την άλλη, ναι, οκ, μπορείς να αναζητήσεις πιο μεταφυσικές απαντήσεις. Για παράδειγμα της έλλογης σποράς στην οποία και αναφέρθηκες. Προσωπικά δεν πιστεύω σε κάποιο λόγο, παρά στην αξία. Η ανθρώπινη (και όχι μόνο) συνείδηση αποκτά αξία για το σύμπαν, γι’ αυτό και είναι σημαντική. Είναι μια ανωμαλία στο συνεχές της σιωπής, ένα είδος εξεταστικού οργάνου για το σύμπαν. Γι’ αυτό άλλωστε προκαλούμε την προσοχή των εξώτερων πλασμάτων. Είμαστε ένα παράδοξο και αυτό μας κάνει ιδιαίτερους
Ρ.Ε.Τ.: Δεν μπορώ να πιστέψω πως γεννήθηκα για να είμαι ένα απλό παιχνιδάκι για το Σύμπαν!
Γ.Ι.: Κι όμως, ονομάζεται Κοσμικό Αστείο!!
Φ.Α.: Πάντως η άποψη ότι το Θείον -ή έστω το Ανώτερο- δεν χρειάζεται τη λατρεία μας είναι ευρέως διαδεδομένη και στις συμβατικές θρησκείες/εσωτερικά συστήματα. Στο Νεοπλατωνισμό η θεουργία είναι λειτουργία που βοηθά τον Άνθρωπο στο δρόμο της Επιστροφής προς το Εν, το οποίο δεν αγχώνεται ιδιαίτερα για το τι κάνουμε εμείς.
Υπαρξιακά ερωτήματα του είδους «ποιος είμαι, από που έρχομαι, που πάω» κατά τη γνώμη μου δεν είναι κυριολεκτικά. Θέλω να πω ότι δεν αποζητούν μια απάντηση βαλμένη σε λέξεις. Όσες θεωρίες κι αν διαβάσουμε τα ερωτήματα αυτά παραμένουν. Πιο πολύ μοιάζουν να καταλαγιάζουν με ποίηση, μύθο, τέχνη, μυστικισμό κλπ. Και δεν καταλαγιάζουν, ακριβώς. Απλά δίνεται μια διέξοδος στην Αγωνία. Θεωρώ ότι τέτοια ερωτήματα απαντώνται όχι με λέξεις αλλά με μια διαδικασία μεταμόρφωσης. Είναι το δόλωμα που μας τραβάει σε αυτήν τη διαδικασία.
Χ.Σ.: Η Ζωή στο Σύμπαν είναι η κύρια ιδιότητα της Φλόγας που εναντιώνεται στον Πάγο της στασιμότητας και της θετικής εντροπίας. Είμαστε πεπερασμένοι νόες για να καταλάβουμε εγκεφαλικά και να διατυπώσουμε το Γιατί Υπάρχει Ζωή, έστω και φιλοσοφικά. Εδώ οι λέξεις δεν έχουν νόημα, κατέχουμε όμως την επίγνωση στα κύτταρά μας και την διατυπώνουμε με τις Τέχνες.
Το αν υπάρχουν άλλες μορφές ζωής δεν το έχουν καταγράψει οι αισθήσεις μας, απλώς το διαισθανόμαστε. Η όποια περιγραφή τους χωρίς τις αισθητηριακές πληροφορίες είναι απλώς ανάγκη για εκλογίκευση. Στην ουσία υπάρχει μόνο η Αέναη Αναζήτηση και η ένωση με το παγκόσμιο γκεστάλτ, απ' όπου αντλούμε και πληροφορίες.
Φ.Α.: Ο άνθρωπος νιώθει αποκομμένος από τον Κόσμο γύρω του, από την Ύπαρξη. Αυτό συμβαίνει από τον καιρό που αναπτύχθηκε η συνείδησή του και είπε «Εγώ». Ένα μέρος του όμως, στα βάθη της ύπαρξής του, δεν είναι αποκομμένο αλλά διατηρεί την ενότητά του με το Όλον. Τα υπαρξιακά ερωτήματα εμφανίζονται ως αποτέλεσμα αυτής της Διαίρεσης (αν πω Εγώ υπάρχει και Μη-Εγώ).
Καμιά απάντηση δεν γιατρεύει αυτήν την Αγωνία για τον ίδιο λόγο που αν κάποιος μου καρφώσει ένα μαχαίρι στο πόδι κι αρχίσει να μου εξηγεί μετά τη λειτουργία του νευρικού συστήματος, πώς τα νεύρα μεταδίδουν ερεθίσματα πόνου στον εγκέφαλο, εγώ δεν θα παρηγορηθώ, ούτε και θα σταματήσω να πονώ. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι θεωρίες, αλλά μυητική εκπαίδευση που οδηγεί στη γνώση με αυτό το τμήμα του εαυτού μας (πέρα από το συνειδητό Εγώ και την Αναλυτική του λειτουργία) το οποίο παραμένει «άπτωτο» & διατηρεί τη σύνδεση με το Όλον.
Τα ερωτήματα δηλαδή είναι σύμπτωμα της υπαρξιακής μας αγωνίας και εξυπηρετούν σαν το δόλωμα του Ψαρά στο να φτάσουμε σε ένα απελπιστικό αδιέξοδο. Εκεί είναι που ο ρημάδης ο εγκέφαλος μπορεί να κάνει *ΚΛΙΚ* και να καταλάβει ότι η πηγή της Οδύνης είναι το Εγώ και η ικανότητά του για λογική σκέψη και ανάλυση που χωρίζει τον Παρατηρητή από το Παρατηρούμενο. Εκεί αν ξε-ψαρώσει μπορεί να του αναπτυχθεί ένα νέο είδος συνείδησης που μπορεί να απολαύσει και να γελάσει στην Κωμωδία του Πάνα. Μέχρι τότε όμως πρέπει να υπομείνει την Τραγωδία του Ζαγρέα.
This entry was posted
on Sunday, 2 August 2009
at Sunday, August 02, 2009
and is filed under
articles
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
